De afsluiting! De tempels of Ankor Wat en Bangkok
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
02 Augustus 2011 | Thailand, Bangkok
Foto's, zie: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150334317369747.394468.666424746&l=910b6ba66c&type=1
Hallo!!
Mijn allerlaatste bericht helaas.. Morgen vlieg ik 'alweer' naar huis na een reis van ruim 9 maand. Eigenlijk heb ik daar nu wel heel erg zin in! maar wow. Wat een gave tijd heb ik gehad!
En voordat ik mijn laastste stuk schrijf, even wat anders! Ik heb het enorm fijn ervaren om stukjes van jullie te mogen lezen! Als je alleen reist mis je vrienden en familie en wat is het dan fijn om zo af en toe een berichtje te lezen. Bedankt!! Echt heel fijn!
Na Phnom Penh vertrok ik naar Siem Reap waar de bekende Angkor tempels liggen. Deze tempels zijn gebouwd in het Angkor tijdperk (zo rond 1000-1400) waarin Cambodia het meest invloedrijke land was in die tijd. In een gebiedje van zo'n 5km2 staan zo'n 20 tempels, 20 grote tempels! Echt een gave omgeving, zeker als je van Indiana Jones omgevingen houdt. De tempels zijn soms half vergaan, half verhuld tussen de bomen, maar zeker zo gaaf om te zien! Je kunt er wel dagen rondlopen maar ik vond het wel prima naar een drukke dag (8 uur lang continu tempels bezoeken!). Angkor is zeker heel erg indrukwekkend, maar er zijn 2 dingen die heel erg storend zijn: 1 De hoeveelheid aan toeristen. Logisch, maar wel vervelend want bij de bekendste tempels wordt je haast onder de voeten gelopen. 2 bedelende kinderen in overvloed die maar met je mee blijven lopen.
Na Phnom Penh was het tijd om naar Bangkok te gaan, mijn eindbestemming (althans, voordat ik naar huis ga ;)). Voor de meesten is Bangkok een culture-schok. Vooral het gebied in en rond Kao San. Echter, na 9 maand heb ik een dikke huid gekregen qua mensen die mij iets willen aanbieden/verkopen. In plaats van "no thank you" loop ik strak door en maak ik een handgebaar wat duidelijk maakt dat ik geen interesse heb (en dan bedoel ik niet de middelvinger). In Bangkok heb ik vooral lopen shoppen en kledingaankopen gedaan. Ik laat hier lekker mijn oude kleding achter en ruil die in met nette, op maat gemaakte kleding!
In de afgelopen maanden heb ik heel veel meegemaakt. Van plezier tot verdriet, van luiheid tot extreme inspanning (die berg in Bolivia!!), van verbazing tot begrip, van schoonheid tot vuilnisbelten, van rijkdom tot armoede. Vooral dit laatste punt heeft mij geraakt. Van de bedelaars in Lima, de woestijnstad achtige La Paz, Favellas in Rio de Janeiro, Medan in Indonesie, Laos en Cambodia. Over het algemeen zijn de armere landen veel interessanter, zie je het echte (harde) leven kennen, zijn er minder toeristen en het is er vaak goedkoper. Daarnaast is er qua natuur vaak net zoveel te zien als in de andere bekende landen.
Rest me nog 1 lang verhaal. Een verhaal wat mij altijd zal bijblijven. Het was mijn 3e dag in Zuid-Amerika, Peru, en ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest!
Ik zat op een bankje in het centrum van Lima toen er plots een Peruaanse man voor me kwam staan die met me wou kletsen in het Spaans/Engels. Vond het vreemd maar ik dacht: "Wat kan me gebeuren? Ik heb alleen een kopie van mijn paspoort mee, wat geld en mijn camera". Ik hield mijn zonnebril op, wat ik normaal niet doe als ik met iemand praat, en dat had mij al wat moeten zeggen. Echter ik was goed voorbereid op reis gegaan en wist van de vele scams in Zuid-Amerika. Na ruim een uur gepraat te hebben stond ik op om naar een ander park te gaan. De man vroeg of hij mee kon lopen (we hadden immers een gezellig gesprek). Ik vond dat prima zolang ik maar wist waar ik naar toe ging. Tijdens het lopen vertelde hij me van alles over de stad. Leuk en handig, maar in contrast met zijn verhaal dat hij slechts op familie bezoek was en de stad niet kende. Dat was hint nummer 2. Echter, het kletsen was zo relaxed dat ik dat niet in de gaten had.
Iets verderop vertelde hij me over een ander park met fontijnen, wat verderweg gelegen. Ik vond het prima (had het immers gechecked met mijn Lonely-planet reisgids). Echter, we liepen een rustige straat in. Erg rustig... hmm.. Ik voelde me niet relaxed maarja, om nu bot te zijn en om te draaien. Na nog wat stappen verder besloot ik te stoppen en na te denken maar toen begon het: Do you want some? (drugs). Hey mister, I got good stuff for you...
Shit, shit dacht ik. Dit moet ik niet hebben. Na meermaals nee te hebben gezegd wou ik omdraaien maar toen kwam er een grote Peruaanse kerel voor me staan die zich voordeed als politie. Behoorlijk overrompeld, bang en paniekerig gaf ik een kopie van mijn paspoort (ow wat ben ik blij dat ik in Zuid-Amerika standaard mijn paspoort in het hostel laat, aangezien ik hem anders mijn paspoort had gegeven in de paniek!!). "Ow my god" dacht ik, dag 3 en ik zit in de problemen. Hardslag 180 denk ik zo...
Het was duidelijk een scam, de agent had geen officiele kleding aan en dit soort dingen gebeuren veel in Peru. Ik dacht nog: "Ok, ze zijn me te slim geweest, dag geld en dag camera". Echter, de agent begon te bellen en toen begon ik ECHT bang te worden! Hardslag 200.
Toevallig was ik de avond ervoor met Australische meiden op stap geweest en die waren "ge-express-kidnapped", zoals dat heet. Je stapt in een taxi en je kunt er niet meer uit. Later stappen er wat anderen in en rij je naar een afgelegen ATM waar je zoveel mogelijk geld van propeerd te krijgen. Dan later laten ze je gaan. Met dit in gedachte werd ik dus ECHT bang. Instinctief begon ik te rennen als een gek! en hard! En ik was paranoia, bang en weet ik veel wat. Gelukkig kwamen ze niet meteen achter mij aan. Even later verkleedde ik me en ging ik naar mijn hostel.. Oeps, ik had ze verteld waar ik verbleef. Toch maar niet naar mijn hostel. Eerst maar even de omgeving checken en daarna al rennend naar mijn hostel. Veilig! Maar mijn hardslag was nog steeds hoog en ik had nog steeds trillende handen. Uiteindelijk nog uit voorzorg naar de toeristen-politie gegaan. Resultaat: Een kopie van mijn paspoort verloren, maar een stuk wijzer.
Einde verhaal en einde reis... maar zeker niet de laatste!
Hallo!!
Mijn allerlaatste bericht helaas.. Morgen vlieg ik 'alweer' naar huis na een reis van ruim 9 maand. Eigenlijk heb ik daar nu wel heel erg zin in! maar wow. Wat een gave tijd heb ik gehad!
En voordat ik mijn laastste stuk schrijf, even wat anders! Ik heb het enorm fijn ervaren om stukjes van jullie te mogen lezen! Als je alleen reist mis je vrienden en familie en wat is het dan fijn om zo af en toe een berichtje te lezen. Bedankt!! Echt heel fijn!
Na Phnom Penh vertrok ik naar Siem Reap waar de bekende Angkor tempels liggen. Deze tempels zijn gebouwd in het Angkor tijdperk (zo rond 1000-1400) waarin Cambodia het meest invloedrijke land was in die tijd. In een gebiedje van zo'n 5km2 staan zo'n 20 tempels, 20 grote tempels! Echt een gave omgeving, zeker als je van Indiana Jones omgevingen houdt. De tempels zijn soms half vergaan, half verhuld tussen de bomen, maar zeker zo gaaf om te zien! Je kunt er wel dagen rondlopen maar ik vond het wel prima naar een drukke dag (8 uur lang continu tempels bezoeken!). Angkor is zeker heel erg indrukwekkend, maar er zijn 2 dingen die heel erg storend zijn: 1 De hoeveelheid aan toeristen. Logisch, maar wel vervelend want bij de bekendste tempels wordt je haast onder de voeten gelopen. 2 bedelende kinderen in overvloed die maar met je mee blijven lopen.
Na Phnom Penh was het tijd om naar Bangkok te gaan, mijn eindbestemming (althans, voordat ik naar huis ga ;)). Voor de meesten is Bangkok een culture-schok. Vooral het gebied in en rond Kao San. Echter, na 9 maand heb ik een dikke huid gekregen qua mensen die mij iets willen aanbieden/verkopen. In plaats van "no thank you" loop ik strak door en maak ik een handgebaar wat duidelijk maakt dat ik geen interesse heb (en dan bedoel ik niet de middelvinger). In Bangkok heb ik vooral lopen shoppen en kledingaankopen gedaan. Ik laat hier lekker mijn oude kleding achter en ruil die in met nette, op maat gemaakte kleding!
In de afgelopen maanden heb ik heel veel meegemaakt. Van plezier tot verdriet, van luiheid tot extreme inspanning (die berg in Bolivia!!), van verbazing tot begrip, van schoonheid tot vuilnisbelten, van rijkdom tot armoede. Vooral dit laatste punt heeft mij geraakt. Van de bedelaars in Lima, de woestijnstad achtige La Paz, Favellas in Rio de Janeiro, Medan in Indonesie, Laos en Cambodia. Over het algemeen zijn de armere landen veel interessanter, zie je het echte (harde) leven kennen, zijn er minder toeristen en het is er vaak goedkoper. Daarnaast is er qua natuur vaak net zoveel te zien als in de andere bekende landen.
Rest me nog 1 lang verhaal. Een verhaal wat mij altijd zal bijblijven. Het was mijn 3e dag in Zuid-Amerika, Peru, en ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest!
Ik zat op een bankje in het centrum van Lima toen er plots een Peruaanse man voor me kwam staan die met me wou kletsen in het Spaans/Engels. Vond het vreemd maar ik dacht: "Wat kan me gebeuren? Ik heb alleen een kopie van mijn paspoort mee, wat geld en mijn camera". Ik hield mijn zonnebril op, wat ik normaal niet doe als ik met iemand praat, en dat had mij al wat moeten zeggen. Echter ik was goed voorbereid op reis gegaan en wist van de vele scams in Zuid-Amerika. Na ruim een uur gepraat te hebben stond ik op om naar een ander park te gaan. De man vroeg of hij mee kon lopen (we hadden immers een gezellig gesprek). Ik vond dat prima zolang ik maar wist waar ik naar toe ging. Tijdens het lopen vertelde hij me van alles over de stad. Leuk en handig, maar in contrast met zijn verhaal dat hij slechts op familie bezoek was en de stad niet kende. Dat was hint nummer 2. Echter, het kletsen was zo relaxed dat ik dat niet in de gaten had.
Iets verderop vertelde hij me over een ander park met fontijnen, wat verderweg gelegen. Ik vond het prima (had het immers gechecked met mijn Lonely-planet reisgids). Echter, we liepen een rustige straat in. Erg rustig... hmm.. Ik voelde me niet relaxed maarja, om nu bot te zijn en om te draaien. Na nog wat stappen verder besloot ik te stoppen en na te denken maar toen begon het: Do you want some? (drugs). Hey mister, I got good stuff for you...
Shit, shit dacht ik. Dit moet ik niet hebben. Na meermaals nee te hebben gezegd wou ik omdraaien maar toen kwam er een grote Peruaanse kerel voor me staan die zich voordeed als politie. Behoorlijk overrompeld, bang en paniekerig gaf ik een kopie van mijn paspoort (ow wat ben ik blij dat ik in Zuid-Amerika standaard mijn paspoort in het hostel laat, aangezien ik hem anders mijn paspoort had gegeven in de paniek!!). "Ow my god" dacht ik, dag 3 en ik zit in de problemen. Hardslag 180 denk ik zo...
Het was duidelijk een scam, de agent had geen officiele kleding aan en dit soort dingen gebeuren veel in Peru. Ik dacht nog: "Ok, ze zijn me te slim geweest, dag geld en dag camera". Echter, de agent begon te bellen en toen begon ik ECHT bang te worden! Hardslag 200.
Toevallig was ik de avond ervoor met Australische meiden op stap geweest en die waren "ge-express-kidnapped", zoals dat heet. Je stapt in een taxi en je kunt er niet meer uit. Later stappen er wat anderen in en rij je naar een afgelegen ATM waar je zoveel mogelijk geld van propeerd te krijgen. Dan later laten ze je gaan. Met dit in gedachte werd ik dus ECHT bang. Instinctief begon ik te rennen als een gek! en hard! En ik was paranoia, bang en weet ik veel wat. Gelukkig kwamen ze niet meteen achter mij aan. Even later verkleedde ik me en ging ik naar mijn hostel.. Oeps, ik had ze verteld waar ik verbleef. Toch maar niet naar mijn hostel. Eerst maar even de omgeving checken en daarna al rennend naar mijn hostel. Veilig! Maar mijn hardslag was nog steeds hoog en ik had nog steeds trillende handen. Uiteindelijk nog uit voorzorg naar de toeristen-politie gegaan. Resultaat: Een kopie van mijn paspoort verloren, maar een stuk wijzer.
Einde verhaal en einde reis... maar zeker niet de laatste!
-
02 Augustus 2011 - 12:59
Bart:
Mooie ervaring Frank. Daar zul jaren later nog steeds met een goed gevoel op terugkijken. En nu de grootste uitdaging, weer terug in de westerse wereld. Materialisme, welvaart, belasting, verzekeringen, afspraak is afspraak, stress, enz, haha. Maar vergeet de basis (gevoel) niet, die is er altijd. lekker weer met vrienden en familie om je heen. Succes met je terugreis en er zal een biertje op je staan te wachten op schiphol! Groeten! -
02 Augustus 2011 - 13:12
Mark:
Maar wel voorlopig!!! Je geld is op ;) Mooie reis gemaakt man! Dat vergeet je nooit weer...En nu op naar huis, leuk om je weer te zien!
grtz -
02 Augustus 2011 - 15:23
José:
Frank jij ook reuze bedankt, ik heb genoten van je verhalen en........... ook zeker niet minder van je prachtige foto's.
Tot komend weekend, dan drinken we er een! -
02 Augustus 2011 - 15:34
Tineke:
ik ga jouw verhalen missen, dat is zeker.
dat laatste verhaal van de 3de dag.....
maar goed dat we dat niet geweten hebben. ik zou niet meer onbevangen naar je volgende verhaal uitgekeken hebben.
helaas kan ik er zaterdag niet bij zijn, maart hoop je toch binnenkort te zien .
succes met je loopbaan, het moet er een keer van komen. X. -
02 Augustus 2011 - 19:04
Ma:
Ja... een keer is de koek op.
Maar hier wacht je een nieuwe uitdaging.
Eerst weer wennen aan ons en de Hollandse Pot!!!! Daar had je wel lekker trek in begreep ik.
Je kamer, je bed, Mayla en Tommy, wij, je broers en vele anderen heten je weer van harte WELKOM THUIS.
Veel liefs Pa en Ma. -
02 Augustus 2011 - 21:04
Det:
Het was genieten op afstand met jou. Door de verhalen en de prachige foto's hebben we het goed kunnen volgen allemaal. Prachtige ervaring waar je je leven lang op kunt teren! Leuk om je weer 'live' te zien straks. Goede reis gewenst! -
03 Augustus 2011 - 11:19
Lucy W:
ook jij bedankt voor de leuke verhalen en zeker de leuke foto`s goeie reis terug en geniet van het weerzien met ouders en broers welkom thuis en tot zaterdag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
